Εξοικειωμένα τα αισθητήριά μας σε συνθήκες κρίσης και πόνου, αποδέχονται την έκπτωση στη συναισθηματική επίπτωση του τρόπου ζωής μας. Άλλοτε η προσαρμοστικότητα, άλλοτε η αγωνία του ανήκειν στη μάζα των πολλών και άλλοτε η εμπιστοσύνη σε ειδικούς που εκπροσωπούν μια καταθλιπτική έκδοση του ρεαλισμού, απαιτούμε και επενδύουμε σε επιλογές που έχουν ένα φαινομενικά πιο πρακτικό παρά συναισθηματικό περίβλημα. Στις φωνές που επιμένουν ότι δεν υπάρχουν λύσεις και στην κυριαρχία του συναισθήματος της απογοήτευσης, η επιστροφή στην αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του προσώπου μας, είναι ταυτόχρονα επιστροφή στην ιδιαιτερότητα και ομορφιά του Κόσμου. Στον αγώνα των εμπνευσμένων σχέσεων αξιοποιώντας τα εργαλεία του Οικείου και του Διαφορετικού, νοηματοδοτούμε την Ύπαρξη για την μυστική λαχτάρα της να Ζήσει!